Przepisy BHP w sposób precyzyjny określają zobowiązania względem stosowania sprzętu asekuracyjnego podczas wykonywania poszczególnych prac na wysokościach. Właściwe zabezpieczenie pracowników ma na celu nie tylko ochronę przed upadkiem, ale również przed skutkami spadania. Do takich elementów środków ochrony indywidualnej należą szelki bezpieczeństwa. Ich zadaniem jest rozłożenie sił oddziałujących na ciało człowieka podczas spadania oraz umożliwienie ustawienia optymalnej pozycji ciała w trakcie oczekiwania na pomoc. Kiedy pracownik musi być w nie wyposażony?
Jakie zadania wymagają założenia szelek bezpieczeństwa?
Zasady dotyczące zachowania bezpieczeństwa podczas pracy na wysokościach, a więc obowiązku noszenia szelek bezpieczeństwa określa Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 roku. Według tego rozporządzenia szelki bezpieczeństwa należy stosować podczas tzw. prac na wysokości, którą nazywa się pracę wykonywaną na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi. Wyjątkiem są powierzchnie osłonięte ze wszystkich stron do wysokości 1,5 metra ścianami pełnymi lub oknami oraz wyposażone w inne konstrukcje, które chronią przed upadkiem. W szelki bezpieczeństwa wyposażeni są pracownicy, którzy wykonują różnego rodzaju prace przy izolacji bądź renowacji elewacji, w czasie budowy i remontów mostów, podczas czyszczenia i mycia okien, a także przy pielęgnacji i ścince drzew.
Stosowanie i kontrola szelek bezpieczeństwa
Szelki bezpieczeństwa należą do środków ochrony indywidualnej, które mogą być użytkowanie wyłącznie przez przeszkolone do tego osoby. Powinny posiadać certyfikat bezpieczeństw CE i spełniać ogólnoeuropejską normę PN-EN 361. Z uwagi na powagę pełnionej funkcji powinny przechodzić przegląd okresowy co najmniej raz w roku, a szelki, które brały udział w asekuracji przed upadkiem, powinny być usunięte z użycia. Informacje o przeglądach należy zapisywać w specjalnej karcie użytkowania przypisanej każdym szelkom z osobna.
