Węże strażackie z całą pewnością zaliczamy do jednych z najważniejszych elementów armatury pożarniczej. Stosowane są do bardzo wielu prac wykonywanych przez strażaków. Ich głównym celem jest podawanie środka gaśniczego w celu ugaszenia pożaru. Strażacy w swojej pracy wykorzystują węże tłoczne i ssawne. Węże ssawne mają za zadanie zasysanie wody z otwartego zbiornika przy pomocy specjalnej motopompy. Węże ssawne mogą jednak spłaszczać się podczas pobierania środka gaśniczego. Aby temu przeciwdziałać, najczęściej są oplecione drutem. Średnica węży najczęściej wynosi 75, 110 lub 150 mm. Co więcej, węże gaśnicze zazwyczaj są stosunkowo krótkie, ich długość wynosi ok. 1.6 lub 2.4 m. Węże tłoczne mają nieco inne zadanie. Jak sama nazwa wskazuje, służą do tłoczenia wody od motopompy do prądownicy, skąd wydobywa się strumień gaśniczy. Najczęściej w tym przypadku wykorzystywana jest prądownica wodna. Węże tłoczne mają długość 15-20 m i nieco mniejszą średnicę.
Główne zastosowanie węży strażackich
Węże strażackie tłoczne wykorzystywane są przede wszystkim do gaszenia mniejszych pożarów. Sprawdzają się w przypadku konieczności szybkiego i skutecznego zaatakowania ognia. Węże cechujące się większą średnicą są używane do tworzenia linii gaśniczych. Przy pomocy węży ssawnych środki gaśnicze mogą być zasysane z odpowiednich zbiorników. Wszystkie węże strażackie, bez względu na rodzaj czy spełniane funkcje, muszą podlegać odpowiednim zabiegom konserwacyjnym i powinny być utrzymywane w stanie suchym. Węże ssawne nie powinny być wystawiane na zbyt długotrwałe działanie promieniowania słonecznego czy smarów. Węże tłoczne należy regularnie wietrzyć i poddawać próbom wytrzymałościowym przynajmniej raz na kwartał. Trzeba też pamiętać o tym, aby węże do hydrantów wewnętrznych były poddawane próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze raz na 5 lat. Po wykonaniu próby wystawiamy jest specjalny protokół próby ciśnieniowej węży hydrantowych. Jest to regulowane przez polską normę dotyczącą konserwacji hydrantów wewnętrznych.